Χαραμάδες...

Έχει χαραμάδες η ψυχή σου; Ακόμη καλύτερα. Τι ήθελες, να την φάνε τα σκοτάδια; (Αλκυόνη Παπαδάκη)

Λυπηρό αίνιγμα

Αυτό είμαι για σένα. Ένα αίνιγμα. Δύσκολο για σένα, λυπηρό για μένα. Δε με καταλαβαίνεις.
Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν προσπαθείς. Ή ο τρόπος που προσεγγίζεις το θέμα είναι λάθος. Δε γίνεται να κατηγορείς συνέχεια εμένα ότι είμαι δυσπρόσιτη. Είμαι μπροστά σου, σε κοιτάζω στα μάτια, σου χαμογελάω και περιμένω να κοιτάξεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Το θέλω γιατί ξέρω ότι εσύ μπορείς να το κάνεις. Μάλλον κάνω λάθος όμως. Ο χρόνος συνέχεια με διαψεύδει κι εγώ προσπαθώ να το αγνοώ. Όσο κι αν το αγνοώ εσύ μου το θυμίζεις όμως. Μου το θυμίζεις κάθε φορά που περιμένω να με ρωτήσεις τι μου συμβαίνει όταν είμαι στενοχωρημένη, όταν ψάχνω ένα βλέμμα ανησυχίας για μένα από σένα, ένα χνούδι κατανόησης. Μάλλον όμως αυτό το χνούδι είναι βαρύ για σένα. Βαρύ για εμάς. Καληνύχτα κι ας σ' αγαπάω τόσο...

Ανασφάλεια

"Είναι η μαγεία που έχουν οι λέξεις όταν δεν θέλουν να πούν τίποτα, όπως και το παράδοξο αυτό ταξίδι μας μέσα στον κόσμο δε θα 'χε καμιά σημασία αν ήταν αληθινό..."
(Τάσος Λειβαδίτης)

Χρειάζομαι να νοιώσω ασφαλής για να σου ανοιχτώ. Είναι φορές που με μπερδεύεις. Είναι ίσως η κοινωνικότητά σου σε συνδυασμό με την απόσταση που κρατάς που με κάνουν να αισθάνομαι ότι δεν είμαι κάτι το ιδιαίτερο για σένα. Αν δεν μου δείξεις τι σημαίνω για σένα, δε θα μπορέσω ποτέ να ξεπεράσω το φόβο μου.
"Λίγη περισσότερη σιωπή μπορεί να σκοτώσει το ίδιο αλάνθαστα, όπως και μια λέξη."

(Τάσος Λειβαδίτης)

What have you done - Within Temptation

Within Temptation - What Have You Done Lyrics

What have you done now?

I know I better stop trying
You know that there's no denying
I won't show mercy on you now
I know I should stop beleiving
I know that there's no retreating
It's over now
What have you done?

What have you done now?

I've been waiting for someone like you
But now you are slipping away
(what have you done now?)
Why? Why does fate make us suffer?
There's a curse between us
Between me and you

What have you done?

Would you mind if I killed you?
Would you mind if I tryed to cause you have
Turned into my worst enemy?
You carry hate that I feel
It's over now
What have you done?

What have you done now?

I've been waiting for someone like you
But now you are slipping away
(what have you done now?)
Why? why does fate make us suffer?
There's a curse between us
Between me and you

What have you done?

I've been fool
Won't let it go
We will be free when it ends

I've been waiting for someone like you
But now you are slipping away
(what have you done now?)
Why? why does fate make us suffer?
There's a curse between us
Between me and you

Τεστ

Θα εξαφανιστώ τώρα για να δω αν θα σου λείψω καθόλου. Συγγνώμη αλλά πρέπει...
Υ.Γ. Θεέ μου, κάνε να μη ξεχάσει...

Πρόσεχε...

Πρόσεχε τα λόγια που μου λες...Πρόσεχε γιατί ίσως κάνω το λάθος να τα πιστέψω.
Και τότε τι θα γίνει? Τι θα γίνουμε?
Κανένας άλλος δεν προφέρει το όνομά μου όπως εσύ.
Κανείς δεν μου χαμογελάει όπως εσύ. Κανέναν δεν αγαπάω όσο εσένα.
Γι' αυτό πρόσεχε, σε παρακαλώ. Μην μου πεις ποτέ κάτι που το εννοείς μισό.
Μην μου δώσεις ποτέ μισό φιλί.
Καλύτερα στη σιωπή παρά στη δίνη μιας ημιτελούς φράσης, ενός ημιαληθινού χαδιού.
Όλα ή τίποτα. Έτσι έμαθα να επιβιώνω. Έτσι ξέρω μόνο ν' αγαπώ.
Καταστράφηκα πολλές φορές. Αντιστάθηκα για να μην χαθώ και σε χάσω πριν σε γνωρίσω.
Γι' αυτο σου λέω, πρόσεχε τα λόγια σου. Αν τα πιστέψω δεν θα υπάρχει πλέον γυρισμός. Μα κυρίως πρόσεχε τον εαυτό σου, γιατί για κάποια σε αυτό τον κόσμο είσαι πολύτιμος...

Συγχώρεσέ με!

Δε θέλω πια πολλά , μονάχα εσένα
Εσένα που αγαπώ !
Θα πάω στο σταθμό θ’ αλλάξω τρένα
Για να ’ρθω να σ’ το πω!

Συγχώρεσέ με !Αγκάλιασε με !
Δεν ήθελα ποτέ να σε πληγώσω
Παρ’ την καρδιά μου, τα όνειρά μου
Δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω
Δώσε μου ακόμα μια ζωή
Να σ’ αγαπήσω απ’ την αρχή

Δε θέλω πια να ζω χωρίς εσένα
Δε θέλω να πονώ!
Και τρέχω σαν τρελός σπάσαν τα φρένα
Ναι τρέχω να σ’ το πω!

Συγχώρεσέ με !Αγκάλιασε με !
Δεν ήθελα ποτέ να σε πληγώσω
Παρ’ την καρδιά μου, τα όνειρά μου
Δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω
Δώσε μου ακόμα μια ζωή
Να σ’ αγαπήσω απ’ την αρχή

Κι είμαι δω προσπαθώ να μαζέψω τη σκόνη απ τα αστέρια
Να φτιάξω ένα ποίημα γλυκό
Και να γίνουν οι λέξεις λευκά περιστέρια να
φτάσουν κοντά στον δικό σου ουρανό
Στο μπαλκόνι να βγεις να κοιτάξεις κρυφά να γελάσεις
και να με φωνάξεις να ’ρθω
Να ’ρθω πίσω για σένα για μένα και στο άθλιο ψέμα να πάψω
να πάψω να ζω!

Στίχοι/Μουσική: Στάθης Δρογώσης

P.S. Αφιερωμένο στο Αντρίκο μου! Συγγνώμη... :-(

Περπατώ. Σκέφτομαι. Φοβάμαι. Πονάω. Δακρύζω. Νοιώθω. Ζω. Υπάρχω?!

Περπατώ. Σκέφτομαι. Φοβάμαι. Πονάω. Δακρύζω. Νοιώθω. Ζω. Υπάρχω?
Όπως ένα χαρτί που καίγεται μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, η σκέψη μου περνάει και χάνεται. Η ζωή μου περνάει και χάνεται. Την ξαναβρίσκω κρυμμένη στα βράχια. Πάντα στο ίδιο φόντο. Θάλασσα. "Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα...".
Δεν έχω τίποτα πιο ειλικρινές να σας πω, παρά μόνο αυτό: Φοβάμαι. Ναι, φοβάμαι όλα αυτά που είναι να γίνουν και τα οποία δε θα μπορώ να ελέγξω.Φοβάμαι τα ηλιοβασιλέματα που δε θα δω. Φοβάμαι τα βράδια που δεν θα έχει αστέρια. Φοβάμαι τους ανθρώπους χωρίς μάτια. Φοβάμαι τους ανθρώπους χωρίς αφή. Φοβάμαι μια ατμόσφαιρα χωρίς οξυγόνο. Μα περισσότερο φοβάμαι τη ζωή μου χωρίς εσένα.
Περπατώ. Σκέφτομαι. Φοβάμαι. Πονάω. Δακρύζω. Νοιώθω. Ζω. Υπάρχω!

"How To Save A Life" (The Fray)

Step one you say we need to talk
He walks you say sit down it's just a talk
He smiles politely back at you
You stare politely right on through
Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
And you begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

Let him know that you know best
Cause after all you do know best
Try to slip past his defense
Without granting innocence
Lay down a list of what is wrong
The things you've told him all along
And pray to God he hears you
And pray to God he hears you

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

As he begins to raise his voice
You lower yours and grant him one last choice
Drive until you lose the road
Or break with the ones you've followed
He will do one of two things
He will admit to everything
Or he'll say he's just not the same
And you'll begin to wonder why you came

Where did I go wrong, I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

P.S. Μακάρι να ήξερα τον τρόπο να σε σώσω τότε μπαμπάκα μου...Μου λείπεις όσο δε μπορεί κανείς να φανταστεί...

Περί αστεριών και φιλίας

Αδύνατο να συγκεντρωθώ να διαβάσω.Η εξεταστική ξεκινά σε μια βδομάδα κι εγώ...χτενίζομαι! Σκέφτομαι -ή μάλλον θυμάμαι- το καλοκαίρι που φεύγει. Αυτά που έζησα... Ήταν ένα κουραστικό αλλά τόσο ευτυχισμένο καλοκαίρι! Πάνω που πίστευα ότι τίποτα δεν μπορούσε να γίνει για να διορθωθεί η κατάσταση, η ζωή μου έκλεισε πονηρά το μάτι και το έκανε το θαύμα της...

Εκεί που νόμιζα ότι όλα είχαν χαθεί, έγινε αυτό το κάτι, το απροσδιόριστο, αυτό που αν δεν συμβεί -ή δεν αντιληφθείς ότι συμβαίνει- οδηγεί τα πράγματα στο τέλμα (ή μήπως να πω,στο τέλος?). Η μαγική εκείνη στιγμή που παίρνεις μια γενναία απόφαση: να δώσεις μια γερή σπρωξιά στον εγωισμό σου και να τον στήσεις στον τοίχο, δεμένο πισθάγκωνα για να μην μπορεί να αντιδράσει. Η στιγμή να ρισκάρεις (γιατί τι είναι μια ζωή προβλέψιμη και ασφαλής...? Ένα πλαστό χαρτονόμισμα -δείχνει πολύτιμο αλλά δεν μπορείς να το εξαργυρώσεις!). Πόσο απλή κίνηση και εγώ να τη θεωρώ ρίσκο!Κι όμως.Ποιος είπε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εύκολες...? Τη στιγμή εκείνη έτρεμα, σαν παιδάκι πρώτη μέρα στο σχολείο χωρίς τη μαμά του να το κρατάει από το χέρι ή έστω να το κοιτάζει από μακριά καθώς χάνεται στο βάθος της αυλής, δειλά-δειλά ανάμεσα στα υπόλοιπα παιδάκια. Μέσα μου ήλπιζα ότι έκανα το σωστό, ότι θα βρω την ανταπόκριση που τόσο απελπισμένα γύρευα.Και τη βρήκα!

Ήταν πολύς ο καιρός που είχε περάσει χωρίς να μιλήσουμε. Μόνο η τύχη και οι συγκυρίες φρόντιζαν να συναντιόμαστε κάποιο αμήχανο (αλλά ευτυχισμένο) απόγευμα.Πόση σιωπή πίσω από τα λόγια! Πόσα βλέμματα πίσω από τη σιωπή! Ναι,μαζί σου η σιωπή έχει νόημα. Είναι η συγγνώμη μας που επιτρέψαμε στο χρόνο και τις καταστάσεις να μετατρέψουν δυο ανθρώπους,γνωστούς σαν να έρχονταν από άλλες ζωές μαζί, σε ξένους.Όχι,όχι ξένους.Ποτέ δεν θα είμαστε ξένοι εμείς. Για κάποιο μυστηριώδη λόγο, ξέρω ότι κάτι μας δένει εμάς. Συμπάθεια, σεβασμός, εκτίμηση, θαυμασμός, αγάπη... Κάτι απ' όλα ή όλα μαζί...Ναι,τώρα που το σκέφτομαι είναι όλα αυτά μαζί. (Πόσα συναισθήματά μας αντιστοιχούν ανά άνθρωπο που γνωρίζουμε?Μοιράζονται ή πολλαπλασιάζονται? Μάλλον πολλαπλασιάζονται. Γιατί πώς θα γινόταν αλλιώς να μπορείς να πεθάνεις για κάποιον? Αν η αγάπη μοιραζόταν τότε αυτό θα σήμαινε ότι είχε τέλος, όρια. Αυτό είναι όμως το εκπληκτικό -ή μήπως να πω, το επικίνδυνο?- η αγάπη είναι σαν τη θάλασσα... Όσο νερό κι αν πιεις οταν πνίγεσαι, πάντα θα υπάρχει άφθονο για να κολυμπούν οι άνθρωποι τον Αύγουστο!). Ναι, λοιπόν είναι όλα αυτά τα συναισθήματα μαζί. 'Η μήπως να τα εκφράσω όλα με μια λέξη? Παράτολμο το εγχείρημα αλλα θα το επιχειρήσω γιατί είναι νύχτα και δεν με ακούει κανείς.Μόνο εγώ (ίσως κι εσύ, δεν ξέρω... Από μας όλα τα περιμένω!) Φιλία! Αυτό είναι, σίγουρα. Φιλία. Τι όμορφη λέξη!

Δεν έχεις ιδέα πόσο πολύ χαίρομαι που τώρα πια μπορώ να σε παίρνω τηλέφωνο,να σε βλέπω κάθε μέρα,να σε καλώ η ίδια για να βγούμε και να μην αφήνω τις συγκυρίες να καθορίζουν τις συναντήσεις μας. Μα πιο πολύ χαίρομαι που τώρα πια ξέρω ότι είμαι ένα κομματάκι της ζωής σου.Μικρό ίσως, αλλά τόσο,μα τόσο, ευτυχισμένο! Υπάρχουν τόσα πολλά που έχω να σου πω... Αλλά έχουμε καιρό...! Τα δύσκολα τα ξεπεράσαμε. Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ οτί ποτέ πια δεν θα μεσολαβήσει άλλη παρεξήγηση ανάμεσά μας, ότι δεν θα υπάρξουν άλλες δύσκολες στιγμές. Μπορώ όμως να σου εγγυηθώ ότι θα σ' αγαπώ πάντα. (Κι ας μην στο έχω πει ποτέ από κοντά ότι σ' αγαπάω!)

Σιωπή τώρα. Κοιτάζω τ' αστέρια από το παράθυρό μου.Τίποτα δεν πρέπει να μου χαλάσει αυτή τη στιγμή. Ούτε καν η σκέψη μου.
(Κι ένα μυστικό: πάντα όταν κοιτάς τα αστέρια, ψάχνοντας να δεις κάπου ανάμεσά τους την αντανάκλαση του φίλου σου που βρίσκεται κάπου μακριά, θα τον βρίσκεις...Θα είναι καθισμένος πάνω στο πιο λαμπερό από τ' αστέρια και θα σου χαμογελάει!).
Αφιερωμένο στη Ζένια!

Γλυκό πρωινό

Είχα ένα περίεργο κι ακαθόριστο αίσθημα ευφορίας μόλις ξύπνησα.Κάτι σαν φτερούγισμα στο θώρακα και το στομάχι,μια υπέροχη ζάλη και μια γλυκιά αγωνία σαν να περίμενα κάτι όμορφο να συμβεί από λεπτό σε λεπτό...Όλα μου φάνηκαν όμορφα εκείνο το πρωί...Μέχρι και το αγουροξυπνημένο μου πρόσωπο και τα μπερδεμένα μαλλιά μου έμοιαζαν αφύσικα υπέροχα!Καλημέρα!Έφαγα το πρωινό μου και είχα την αίσθηση ότι ένα χαμογελο είχε κολλήσει στο προσωπό μου.Κι οι λάμπες έμοιαζαν σαν να έφεγγαν πιο δυνατά από τις άλλες μέρες.Ήλιος και φως παντού!Και μουσική...Απαλή,γλυκιά,χαρούμενη.Ποιος σταθμός έπαιζε εκείνο το πρωινό?Να θυμηθώ να τον αποθηκεύσω στη μνήμη του ραδιοφώνου.Γιατί στη δικιά μου μνήμη έχει αποθηκευτεί για πάντα.Χαρά!'Η μήπως δεν είχα ανοιχτό το ράδιο?Δε θυμάμαι.Και τότε από που ακουγόταν η μουσική?Μα τι σημασία έχει...!Οι ώρες περνούσαν γρήγορα,όσοι με έβλεπαν χαμογελούσαν μαζί μου,χαίρονταν με τη χαρά μου(γιατί χαιρόμουν?).Έφτασε το απόγευμα και τα συμπτώματα έγιναν πιο έντονα...Ταχυπαλμία,φτερούγισμα στο στομάχι,αγωνία...Μα τι μου συνέβαινε?Η ώρα έφτασε 7.Τότε τα κατάλαβα όλα.Σου χαμογέλασα από μακριά και ήρθα κοντά σου.Ευτυχία!

(Το β' ενικό πρόσωπο που χρησιμοποιώ,έχει μόνο ένα αποδέκτη...Ελπίζω να το ξέρει!)