Είχα ένα περίεργο κι ακαθόριστο αίσθημα ευφορίας μόλις ξύπνησα.Κάτι σαν φτερούγισμα στο θώρακα και το στομάχι,μια υπέροχη ζάλη και μια γλυκιά αγωνία σαν να περίμενα κάτι όμορφο να συμβεί από λεπτό σε λεπτό...Όλα μου φάνηκαν όμορφα εκείνο το πρωί...Μέχρι και το αγουροξυπνημένο μου πρόσωπο και τα μπερδεμένα μαλλιά μου έμοιαζαν αφύσικα υπέροχα!Καλημέρα!Έφαγα το πρωινό μου και είχα την αίσθηση ότι ένα χαμογελο είχε κολλήσει στο προσωπό μου.Κι οι λάμπες έμοιαζαν σαν να έφεγγαν πιο δυνατά από τις άλλες μέρες.Ήλιος και φως παντού!Και μουσική...Απαλή,γλυκιά,χαρούμενη.Ποιος σταθμός έπαιζε εκείνο το πρωινό?Να θυμηθώ να τον αποθηκεύσω στη μνήμη του ραδιοφώνου.Γιατί στη δικιά μου μνήμη έχει αποθηκευτεί για πάντα.Χαρά!'Η μήπως δεν είχα ανοιχτό το ράδιο?Δε θυμάμαι.Και τότε από που ακουγόταν η μουσική?Μα τι σημασία έχει...!Οι ώρες περνούσαν γρήγορα,όσοι με έβλεπαν χαμογελούσαν μαζί μου,χαίρονταν με τη χαρά μου(γιατί χαιρόμουν?).Έφτασε το απόγευμα και τα συμπτώματα έγιναν πιο έντονα...Ταχυπαλμία,φτερούγισμα στο στομάχι,αγωνία...Μα τι μου συνέβαινε?Η ώρα έφτασε 7.Τότε τα κατάλαβα όλα.Σου χαμογέλασα από μακριά και ήρθα κοντά σου.Ευτυχία!
(Το β' ενικό πρόσωπο που χρησιμοποιώ,έχει μόνο ένα αποδέκτη...Ελπίζω να το ξέρει!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου