Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

Πρόσεχε...

Πρόσεχε τα λόγια που μου λες...Πρόσεχε γιατί ίσως κάνω το λάθος να τα πιστέψω.
Και τότε τι θα γίνει? Τι θα γίνουμε?
Κανένας άλλος δεν προφέρει το όνομά μου όπως εσύ.
Κανείς δεν μου χαμογελάει όπως εσύ. Κανέναν δεν αγαπάω όσο εσένα.
Γι' αυτό πρόσεχε, σε παρακαλώ. Μην μου πεις ποτέ κάτι που το εννοείς μισό.
Μην μου δώσεις ποτέ μισό φιλί.
Καλύτερα στη σιωπή παρά στη δίνη μιας ημιτελούς φράσης, ενός ημιαληθινού χαδιού.
Όλα ή τίποτα. Έτσι έμαθα να επιβιώνω. Έτσι ξέρω μόνο ν' αγαπώ.
Καταστράφηκα πολλές φορές. Αντιστάθηκα για να μην χαθώ και σε χάσω πριν σε γνωρίσω.
Γι' αυτο σου λέω, πρόσεχε τα λόγια σου. Αν τα πιστέψω δεν θα υπάρχει πλέον γυρισμός. Μα κυρίως πρόσεχε τον εαυτό σου, γιατί για κάποια σε αυτό τον κόσμο είσαι πολύτιμος...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

poli gluko:)

o theios nontas kserei είπε...

Εύχομαι η ψυχή σου (γιατί τα λόγια σου αυτό δείχνουν, για ψυχή πρόκειται) να έχει τον κατάλληλο αποδέκτη.Όσο περισσότερο ανοίγουμε την ψυχή μας, τοσο περισσότερο αυξάνουμε τις πιθανότητες να συμπληρώσουμε το 'μισό'. Κάντο και ας
πονάει, τουλάχιστον δεν θα χρωστάς στον εαυτό σου.
Καλή δύναμη από καρδιάς!